Herkese merhabalar,
9 koca sene nasıl geçti derseniz gerçekten de hayal meyal derim. O günlerden geriye en çok hatırladığım şey hep daha çok çalıştığım. Üzüldüğümde, sevindiğimde, hayal kırıklığına uğradığımda nasıl olduysa bunu bir şekilde itici güç olarak kullanabildiğim. Belki de daha çok çalışmasaydım, daha fazla üretmeseydim hepten takıntılı hatta yarı deli bir kadın olabilirdim.
Şimdi dönüp baktığımda ne de güzel olmuş diyorum. Küçücük bir blog benim hayatımı toptan değiştirdi. Küçücük blog benimle birlikte büyüdü ve şimdi milyonlarca insanın uğrak yeri oldu. Hala ilk günkü heyecanımla mutfağa giriyor ve aynı heyecanla yazıp paylaşıyorum pişirdiklerimi. Biz yemek pişirirken hayatta bizi pişiriyor bir bakıma.
Kendi doğum günüme bu kadar (hatta hiç) özenmediğimden pay biçin dersem pek de yanlış anlatmış sayılmam ne kadar titizlendiğimi.
Belki yıllardır takip ediyorsunuz, tarifleri ve benim günlük karalamalarımı okuyup varlığınızı hissettirmeden gidiyorsunuz. Ben yorum yazanlar ve sosyal medyadan takip edenler kadar orada olduğunuzu biliyorum.
İyi ki varsınız. Hepiniz..
Sevgiller…
Not: Son 5 yıldır neredeyse her doğum günü yazının altına eklediğim 4. Yaş yazıma bakıp kendim ve mutfak sırları hakkında daha neler yazdım görebilirsiniz.