Bugünün benim için önemini nasıl anlatacağım bilmiyorum açıkçası… Aslında mutfak sırları 4 yaşında yazısını yazmak için oturduğum gün seneye şöyle yapacağım, böyle yapacağım diye atıp tutuyordum kendi kendime :)
Gel gör ki, günler günleri kovalamaya devam ederken biz de o kargaşanın içinde kaybolup gitmişiz. Dün bir toplantı sonrası evin yolunu tutmuşken birden “Hey! Yarın mutfak sırları 5 yaşına giriyor ve ben daha hiçbir şey YAPMADIM!” diye bir çığlık attım sessizce. Sonrasında panikle koşturmalar koşturmalar… Hatta bir ara kafamı toparlayabilmek için yazıya başlamadan önce gidip bulaşık bile yıkadım.
Geçen yıl uzun uzun anlatmaya çalışmıştım ben kimim nerden geldim nereye gidiyorum-u. İsteyen tekrar okuyabilir ama ben yine kısaca bir özet geçeyim istiyorum. Bu özet kendime dışardan bir bakış olsun…
Nilay Tulum 1981 yılına İstanbul’da doğdu. Üniversiteden mezun olduktan sonra ruhuna hiç uygun olmayan bir meslekte 6,5 yıl çalıştı.
Bu genç kadın bir gün özgürlüğe acıktı. Hiç alakası olmayan bir dünyayı yani yemekleri ve yemek yapmanın keyfini keşfedince kendine bir yol aramaya başladı.
Bulduğu yol gül yapraklarıyla bezeli değildi. Yıllarca yaptığı işi, aldığı maaşı ve alıştığı düzeni (özellikle de bir oğlak kadını ise) arkada bırakmak çok zordu ama hep denedi. Kendinin bile beklemediği bir cesaretle adım attı hiç bilmediği yürümediği o dünyanın yoluna…
Etrafından birçok çatlak ses geldi. Bu ne şimdi gül gibi işini bırakıp evde mi oturacaksınlar… Hayal dünyasında yaşıyorsunlar lar lar lar… Bu “lar lar” kısmını üniversite sonrası gitmek istediğin Güzel Sanatlar Fakültesi için de duymuştu ama o zaman hem çok gençti hem de korkuyordu. Üstelik ne yaparsa yapsın onu destekleyecek tökezlediğinde koluna girip yoluna devam etmesini sağlayacak bir eşi de yoktu.
Şimdi yürüdüğü yokuş düze çıktı ama o yokuşu tırmanırken hep daha fazla yük aldı sırtına. Bu işin okulunu okuyacağım ve kendi bloğumun şefi olacağım dedi, yemek fotoğrafçısı olacağım dedi. Benim gibi kadınlar da kendi çıkışlarını bulsunlar onlarında benim gibi bir paylaşım alanı bir bloğu olsun dedi… Dedi ve demeye devam ediyor.
Yola çıkarken attığı adımlar titrek adımlar güçlendi, gün gün emeği ile nakış gibi işlediği bloğu marka oldu. Şimdiye dediği her şeyi de yaptı.
Bundan sonrası için kafasında yepyeni hayalleri, istekleri ve gelecekten umudu var.
Size diyeceği şu ki bazen dümeni elinize almanız ve çatlak seslere bir dur demeniz gerekiyor. Bu dünyayı sadece bir kez yaşayacağız.
Sizleri seviyorum ve nice 5’lere diyorum…